Ik was vorige week op een bijeenkomst van (ISC)2 in Amsterdam. Een bijeenkomst voor mensen met een achtergrond in IT Security. Een vakgebied met raakvlakken met privacy wetgeving. En ook op deze bijeenkomst bleek weer dat privacy veel verkeerd begrepen wordt. Ik ga proberen grofweg te schetsen wat het probleem is.
Privacy komt de laatste jaren regelmatig ter sprake als het gaat om veiligheid. Of het nu gaat om cameratoezicht of kentekenregistratie, vanuit de overheid klinkt regelmatig de frustratie dat de privacy wetgeving het allemaal zo lastig maakt. Al te vaak hoor je dan als reactie “het maakt mij niet uit, ik heb niks te verbergen”.
Uit de laatste opmerking wordt de algemene misvatting over privacy duidelijk. Privacy gaat niet alleen maar over geheimen. Privacy is veel breeder en gaat ook over waardigheid en zelfbeschikking. Privacy gaat over zingen onder de douche. Dat is geen geheim, maar dat is iets dat je waarschijnlijk het liefst voor jezelf en eventueel je huisgenoten houdt.
Een groot deel van je leven is niet geheim. Maar het wordt toch wel heel vervelend als er continu iemand door het raam zit mee te kijken. Ik durf er op te wedden dat een groot deel van de mensen die het “niks te verbergen” standpunt verdedigen, een stalker niet prettig zouden vinden.
De Nederlandse overheid lijkt de laatste jaren steeds meer op zo’n stalker. Onder het motto “veiligheid” worden informatie, camerabeelden en vingerafdrukken van onschuldige burgers opgeslagen. Maar nergens wordt duidelijk wat de resultaten zijn van deze massaschending van de privacy. Laat staan of de data afdoende beveiligd wordt of zelfs kan worden tegen misbruik.
Daarom mijn stelling: Privacy heeft niets te verbergen.
Veel inspiratie voor deze tekst komt van: Why privacy matters even if you have nothing to hide. Privacy is een belangrijke zaak die in Nederland onder andere door Bits Of Freedom verdedigd wordt.
Ik sluit af met een link naar Das Pri-V (oa. Typhoon, Sticks). Ze staan vrijdag 21 september in Hedon.
Comments are closed.