A kingdom for my token

Vanochtend vertrek ik richting werk, nog een snelle check voordat ik weg ga: Portemonee, Sleutelbos, Smartphone, … Token … Token? Ik mis m’n sleutelbosje met RSA Token. Ik race door het huis, trap iemand lekker lomp op de hak en het dringt door.

Gister net aan de late kant nog wat werk klaar gemaakt voor in de trein. In de trein bleek ik de informatie niet te hebben opgeslagen. Dan maar via de brakke Wifi en SSL VPN inloggen op het werk. RSA Token voor het inloggen gepakt en achter de laptop gelegd.

En daar is ie blijven liggen. In trein 566 van Groningen (17:47) naar Rotterdam. Ik kan de plek bijna aanwijzen.

 

Inmiddels maak ik de schade op. Het is een sleutelbos met 4 dingen:

  • RSA Token
  • USB stick
  • 2 sleutels

Die RSA Token gaat m’n werk wat lastiger maken vandaag. Ik moet dingen laten liggen en omwegen verzinnen. Maar het geeft ook ruimte om op de ad-hoc zaken “nee” te zeggen, omdat ik echt niet kan helpen. Mooi documentatie moment. Niemand kan verder wat met dat ding, want ze missen de bijbehorende pincode en ik laat hem natuurlijk blokkeren.

Die USB stick. Jammer. Mooi compact ding van 8 GB. Er staat wel belangrijke informatie op, maar allemaal versleuteld. Voor dit soort dingen gebruik je dus Keepass en Truecrypt met een stevig wachtwoord.

1 sleutel is van de Kensington Lock voor m’n laptop. Dat boeit weinig, want er slingert er vast nog wel 1 op kantoor. Die andere sleutel is wel een probleem. Die is van m’n ladenblok op kantoor. Geen reserve, want zo gekregen. Nu maar hopen dat de huismeester nog een oplossing heeft.

Ondertussen hoop ik dat de NS een magisch moment heeft en… schrijf ik m’n eigen frustratie van me af. In 1 woord: Sukkel!

25-6-2012: En dan vind je ze uiteindelijk gewoon thuis. Blijkbaar toch wel meegenomen naar huis. Daar op de tafel gelegd en op een stoel gevallen. Ik weet niet waar ik me nu beroerder door voel: door dat bosje kwijt te zijn of door zo’n paniek te maken om niks.

Comments are closed.