Category Archives: retro

10.000 #tweets

8 jaar geleden was ik net weer een paar maand vaste treinreiziger. Ik kreeg inmiddels een ritueel met werken in de trein en luisterde dagelijks wat podcasts. In 1 van de podcasts, BNR digitaal met Herbert Blankensteijn, ging het regelmatig over 1 ding: Twitter. Ik werd wat nieuwsgierig, registreerde me en postte m’n eerste tweet, maar begreep het concept niet echt.

Het account lag een jaar stil; totdat in februari 2009 die crash van Turkish Airlines plaats vond. Ik werkte thuis en hoorde via de radio wat spaarzame informatie. Nieuwssites hadden nauwelijks informatie en ik viel terug op de twitter zoekfunctie. Daar dook, vooral vanwege de locatie (naast de snelweg), een schat aan informatie op. Ineens begreep ik wat ik een jaar eerder niet begreep.

Vanaf dat moment begon ik Twitter echt te gebruiken en meer te volgen. Die tijdlijn voelt flexibel met  hashtags waarmee je snel een trend of evenement kunt volgen. Ik gebruik Twitter de laatste 6 jaar dagelijks voor m’n werk, om info0security nieuws te volgen. Ik pik af en toe wat nieuwe muziek op. Ik geniet van bepaalde trends met woordgrappen, zoals #internetthebeatles. En het songfestival is niet hetzelfde zonder de tweets van @dijkshoorn. Twitter voelt echt als mijn ding.

Verwacht ik dat ik over 8 jaar nog steeds (zo) actief ben op Twitter? Dat niet. Het hoogtepunt lijkt een beetje voorbij. Ik merk het aan m’n eigen hoeveelheid tweets en de mensen die ik volg.

nric0-9999

 

Maar vandaag heb ik toch een mooie mijlpaal: 10.000 (re)tweets

 

Midwinter Summer

Het einde van het jaar nadert inmiddels weer. De tijd voor terugblikken of het afgelopen jaar en ook de inmiddels 13e editie van de Top2000. Onlosmakelijk verbonden aan radio 2 en daarmee ook de doelgroep. De lijst wordt gedomineerd door de zogenaamde “betere muziek”. Ofwel Rock uit de late jaren 60, jaren 70 en jaren 80. Alsof er muzikaal weinig anders is gebeurd de laatste 30 jaar.


In mei dit jaar overleed Donna Summer aan kanker, slechts 63 jaar oud. Ze was onmiskenbaar de Queen of Disco met een enorm kaliber aan hits en (dubbel)albums. Zonder af te doen aan haar andere nummers, springt er voor mij 1 uit: I Feel Love. Een van de eerste disco-pop hits die volledig uit een synthesizer kwam.

Brian Eno hoorde het nummer toen hij met David Bowie werkte aan diens Berlin Trilogy en zei:
“This single is going to change the sound of club music for the next fifteen years.”

Dat gebeurde: I Feel Love werd een enorme inspiratie voor Disco producers en in het kielzog daarvan ontstonden nieuwe stromingen als Hi-NRG, Italo disco, Electro en House.

Daarom roep ik jullie op om dit jaar voor de Top2000 te stemmen op “I Feel Love” van Donna Summer. Als eerbetoon. Als afwisseling tussen die geeikte lijst. Ze heeft het verdient. She worked hard for the money.

Atos – mijn eerste lustrum

Vandaag rond ik mijn eerste lustrum af bij Atos in Groningen. Dat betekent ook dat mijn korte avontuur bij DHL al meer dan 5 jaar geleden is. Te veel geleerd in een te korte tijd, vooral over mezelf. Ik moest zonodig bij een grote organisatie werken. Daarna was het veel solliciteren.

Binnen een maand sprak ik allerlei verschillende bemiddelaars en bedrijven. Waarbij me 1 vooral is bijgebleven omdat m’n gesprekpartner totaal niet wist wie ik was. Letterlijk. Compleet verkeerde naam op papier.

Eind september had een afspraak bij Atos Origin in Groningen. Ik ging thuis weg met het bericht “ik ga wel, maar ik denk niet dat dit wat is”. Te groot, te globaal, te onduidelijk wat dat bedrijf doet.

Hoe anders liep dat gesprek. Binnen 5 minuten was er die gemoedelijke sfeer van een klik. Ruim een week later lag het contract in de bus. En dus elke dag naar Groningen, weer lekker met de trein. Niet met het idee dat het voor 5 jaar zou zijn. Een jaar of 2 was m’n idee. Heb ik dan zo weinig zelfkennis en visie?

Het betekent ook dat al die kennismakingen met nieuwe mensen al weer 5 jaar geleden zijn. Die ongemakkelijke momenten dat je denkt “wat is dit voor persoon?” en “hoe zien ze mij?”.

Dan denk ik met een glimlach terug aan 1 van die eerste dagen. Het onderwerp muziek kwam ter sprake, altijd riskant. De toen nieuwe collega: “Ja, muziek. Hij houdt van Blof en zo. En ik ben meer van de Blues. Dus allebei wel een beetje homomuziek. En jij?”. “Ehm, ik ben van meer van de Disco en House…” Wat volgde was een stilte en een blik in de trant van “oh, hij houdt van ECHTE homomuziek”.